leoeosseus

xoves, 8 de novembro de 2012

Cores de outono



Xela está no periodo de adaptación na gardería e cada día bota un pouco máis de tempo nela.
Hoxe botou hora e media, e que podo facer nese tempo ?. Pois acercarme co coche a un monte perto e fotografar a natureza no outono.
Aquí queda a reportaxe.



E Xela ?. Xela ben na gardería pero é chegar e chora pero á hora de recollela despídese dos ananiños da porta coa man e dicindo " Caaa " para dicir " Chao ".

Etiquetas: ,

8 comentarios:

Ás 08/11/12, 00:54 , Blogger Elvira Carvalho dixo...

Lindas imagens. Xela já foi para o Infantário?
O choro é normal. Mais um tempinho e ela se habitua.
Minha neta, que tem 3 anos, e tem estado comigo desde que nasceu, entrou o mês passado para a escolinha. Sinto uma falta dela.
Um abraço

 
Ás 08/11/12, 09:29 , Anonymous Eva G. Rei dixo...

Fermosas fotos. A do Faro de Budiño parece retocada, con esa cor cincenta na pedra.
Sendo como é, nuns días Xela vai chorar cando a vaias buscar...

 
Ás 08/11/12, 12:09 , Blogger Dilaida dixo...

Unhas fotos moi fermosas. O periodo de adaptación é o que máis lles costa aos nenos, dentro duns días seguro que xa non lle importará quedarse.
Bicos

 
Ás 08/11/12, 14:21 , Blogger Xabres da Teixeira dixo...

Vou proporte para o Pulitzer, non sei se escrebe así, mais para bós e intelixentes, con poucas verbas chega
As cores agora son ¡a leche!.
¡E a Xeliña, qué?
Apertas.

 
Ás 08/11/12, 19:47 , Anonymous peke dixo...

Impresionantes esas fotos. A Xeliña xa se acostumará (que remedio lle queda, pobreta).

 
Ás 08/11/12, 20:18 , Blogger J Cima D Vila dixo...

Un tempo de espera ben invertido. Sobre todo para min que desfrutei das fotos :D

 
Ás 10/11/12, 02:16 , Blogger Paz Zeltia dixo...

eu estou preparando tamén un video coas cores do outono, afortunada de recibilo un ano máis.
Cos anos aprendendo a gozar do instante, saborear o presente e non angustiarme anticipadamente por o futuro, inda que noticias como a lida hoxe no blog de Dilaida deixanme triste e sentindo a fraxilidade da nosa natureza...

é unha marabilla pensar na vida que arrolla, como a que trae Xela consigo.

Ela é un sorriso.

 
Ás 15/11/12, 11:31 , Blogger matrioska_verde dixo...

vaia colores, semellan aritificiais... aproveitas o tempo disfrutando da natureza, un dos mellores pasatempos.

biquiños,

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio