leoeosseus

martes, 2 de setembro de 2008

A grade de ouro de Bouzarramil



Os bisavós Celia e Ricardo tamén saben de cousas dos tempos antigos, que lles dicían os vellos cando eles eran pequenos. O outro día queriamos levalos a tomar algo a Portugal pero eles dixeron, de broma está claro, que ían buscar a grade de ouro de Bouzarramil. Resulta que debaixo dunha laxa en Bouzarramil ( as terras que abeiran o camiño da esquerda da foto ) hai unha grade co marco de madeira pero os dentes de ouro. Eu díxenlles que iso non podía ser, que é unha lenda e o Ricardo díxome outra lenda da zona. Un día un home topou unha laxa escrita que dicía " Debaixo de min hai un tesouro ". O home baixou á aldea e xuntou cantos homes puido e volveron á laxa. Con grande esforzo déronlle a volta e non toparon nada. Só toparon a pedra escrita por baixo que dicía " Gracias por darme a volta. Xa estaba cansa da mesma postura ".

Iso, lendas da zona.

Etiquetas: , ,

18 comentarios:

Ás 03/09/08, 04:25 , Blogger tertulias para perogrullos dixo...

Aquí en Agolada disque tamén hay ouro por moitos sitios, pero bueno, non son máis ca lendas que perduran no tempo. Saludos

 
Ás 03/09/08, 09:12 , Blogger Carlos Sousa dixo...

Moi bó o conto, recórdame a un que dí "abrir sóamente en caso de incendio, despois de abrir a caixa aparece un papeliño que di: só en caso de incendio gili..."

Pois iso a curiosidade pode con nós.

 
Ás 03/09/08, 10:13 , Blogger ♥ meninheira ♥ dixo...

Estas son cousas dos mouros, hai moitísimas lendas na Galiza de tesouros soterrados por eles.
A min encántanme estas historias!!

Por certo, ti que tes a sorte de aínda ter avós... vouche pedir un favorciño, poderíaslles preguntar como é que din na súa zoa ás meniñeiras ou medríos (falara disto no meu blogue, non sei se o recordas).

 
Ás 03/09/08, 17:18 , Anonymous Anónimo dixo...

Eu, que pensaba que todas estas lendas só as atopabas nos libros de antropoloxía, sorprendeume oírllas de viva voz ao meu propio pai, que me contou que no castro de Marzá (Palas de Rei, Lugo), preto de onde el vivía, había enterradas unha trabe de ouro e outra de alcatrán. Como non podía ser doutro xeito, o castro estaba habitado por mouros...

 
Ás 03/09/08, 18:22 , Blogger Cuspedepita dixo...

Si, coindido con Meninheira e Xosi en que iso é cousa de mouros.
Na aldea de Vilaframil onde eu nacín hai un monte, a Coroa, que foi habitado polos mouros e disque nas covas que o furan, coma buratos de toupa, desde a aba ata o cumio, había unhas campás de ouro que moitos buscaron e ninguén atopou. Campás non sei, pero covas había, que eu vin a entrada antes que a tapase unha excavadora cando fixeron a pista.
Por certo, ao pé do monte está o "Estivo de Castro" e no cumio eu puiden facerlle fotos aos restos das súas murallas, hai moitos anos, antes de que desaparecera cando plantaron todo de piñeiros.

 
Ás 04/09/08, 00:28 , Blogger Raposo dixo...

O da grade de ouro é unha lenda que con certas variacións é común a moitos sitios de Galicia.
E a segunda e moi simpática: teño que contarlla a un amigo que gusta destas cousas.
Apertas.

 
Ás 04/09/08, 10:24 , Blogger busto.agolada dixo...

Estamos salvando a tradición oral, ao recollela por escrito. A última lenda xa a ateño escoitado pero non lembro onde.
Perdoa que ultimamente só pasase por aquí sen deixar o meu comentario. Andei algo escaso de tempo.
O Leo está cada día mellor mozo e cun carácter pacífico e especial.
Unha aperta para todos vós.

 
Ás 04/09/08, 18:48 , Blogger asbeirasdoarnego dixo...

Hola!!! Canto tempo.
Aquí en Agolada como ben di David din que hai moito ouro de feito cando fixeron a carretera atoparon un tesouro que está no museo de Pontevedra.
Saludos

 
Ás 04/09/08, 21:39 , Blogger Chousa da Alcandra dixo...

Teño tamén escoitado de tesouros soterrados e ocultos en pasadizos segretos que -supostamente- unen o monte Farelo co Castelo de Amarante.

(Moito olliño aos visitantes que veñan por esta zona, que na actualidade "O Castelo" tamén é o nome dun local que (seica) abre somente polas noites, e ten unha luz de neón empoleirada no tellado...)

 
Ás 04/09/08, 22:18 , Blogger Elvira Carvalho dixo...

E são tão interessantes essas lendas.
Um abraço e obrigada por ter estado ontem na minha festa

 
Ás 05/09/08, 00:40 , Blogger LM dixo...

a avoa contava que da pedra moura saía uma moura com sete galinhas e se lhas vendias na feira sem dizer que viras a moura dava moedas de ouro e senom nom voltavas saber dela nunca mais. beijos

 
Ás 05/09/08, 11:31 , Blogger fgul dixo...

Simpática a história.

...acábaseme de ocorrer unha idea!!!

Un saúdo.

 
Ás 06/09/08, 20:03 , Anonymous Anónimo dixo...

ten unha encomenda en ithaca. talvez lle apeteza participar. un saúdo

 
Ás 07/09/08, 18:41 , Blogger Son Unha Xoaniña dixo...

Moi boa esta historia, tiña humor a tipa soterrada, humor negro claro.
Aiquí a carón do Sil, inda non hai moitos anos, cando eu era nena, seguían a buscar ouro en moitos sitios, e algún grauciño que outro sei que si se atopaba, pouco porque xa se encargaron del os romanos.
bicos.

 
Ás 09/09/08, 16:21 , Blogger Nébeda Piñeiro Barros dixo...

que lista a pedra jaja

 
Ás 10/09/08, 11:09 , Blogger Torreira dixo...

De seguro que tiña unha contractura petrea...boa historia.Aperta pai

 
Ás 11/09/08, 15:22 , Blogger Bea dixo...

PObre pedra, seguro que estaba aburrida de estar boca a baixo! :P moi boa a lenda!

 
Ás 12/09/08, 19:46 , Blogger Cuspedepita dixo...

Acabo de darme conta doutra coincidencia: VillafrAMIL e BouzarrAMIL, os topónimos teñen, seguramente parecida procedencia. E ainda máis, o lugar onde estaba a entrada da cova que eu vin chámase tamén A Bouza.

 

Publicar un comentario

És humano ti ?

Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]

<< Inicio