Un rapaz con cabeza
Mentres trataba de recuperar fotos perdidas en safari fotográfico por Vilaguindastre adiante pilloume un compañeiro de choio. Este compañeiro caime ben. É un rapaz novo pero coa cabeza ben asentada e as ideas claras. Ten asumido que cobra o que cobra e non hai máis e que non hai que encapricharse por papaxadas caras que afunden a un en préstamos. Sacou o carné de conducir hai pouco e mercou un coche vello pero xeitoso e condúceo con toda calma. Encántanlle os coches antigos pero sabe que debe conformarse con posuilos só en fotos de revista. E non penses que é aburrido o rapaz. Que va !. Sabe desfrutar da vida e dicir cousas simpáticas como que a xente pouco espabilada ten menos luces ca un barco pirata.
Etiquetas: personaxes I, traballo I
8 comentarios:
é que ás veces pénsase que os máis novos non temos cabeza... e non é certo!!!
:D
Ai que moço prendado! (como dizem os portugas)Que bem o vendes. :P
E, mira, nom me saberás se já tem moça, ou? :P
Pra que logo dighan que os xovenes non temos sentidiño :P. saúdos!!
Os xovenes son o futuro, da alegria ver xente con sentidiño.
Parece que dava um bom publicitário,verdade?
Um abraço
xuventude digna de posuír ese título. si.
Hai xente que ten o don de caer ben. Un bico.
Amigo Pedro: Pregúntasme se no Sobreiral pasa o cochiño do Leo. Na maior parte sí. Nalgún lugar concreto habería que collelo no aire. De todos xeitos quero ir mirar como está de limpo de vexetación o camiño. Xa cho confirmarei.
Unha aperta.
Publicar un comentario
És humano ti ?
Subscribirse a Publicar comentarios [Atom]
<< Inicio